Eerst nog even een woordje over Nederland, een postscriptum bij het Gouden Kalf. Het Internationale Filmfestival Rotterdam (IFFR) is het grootste filmfestival in Nederland. Logo: een tijgerkopje.
Als we het over België gaan hebben, moeten we uiteraard een tweedeling maken: Vlaams – Waals. Het Internationaal Filmfestival van Vlaanderen-Gent reikte vroeger de Joseph Plateauprijs uit. In 2011 ontvingen de broers Dardenne de prijs voor Waals talent (goed gezien door de Vlamingen). Op het Filmfestival van Oostende (FFO) worden tegenwoordig de Ensors uitgereikt.
De filmprijs van de Franse Gemeenschap is de Magritte du cinéma. Ook daar komen we, zo’n week geleden, de broers Dardenne tegen. En er waren drie Magrittes voor Marina van Stijn Coninx.
De Belgen hebben dus gekozen voor twee kunstschilders – niks geen dieren.
Stadtschloss Potsdam (Foto: JR)
James Ensor, Engelse naam, maar geboren, getogen en overleden in Oostende. Voor zijn Intocht van Christus te Brussel moet u naar Los Angeles, maar hier krijgt u ook een indruk van zijn kunst.
En René Magritte? Wie kent niet zijn „Ceci n’est pas une pipe.„?
In tegenstelling tot Berlijn, waar alles alleen maar duurt en nooit (zo lijkt het wel) af (fertig) raakt, heeft Potsdam uit het niets het Stadtschloss doen herrijzen. Ik ben geen voorstander van dit soort Disney-reconstructies, maar de Potsdammers bewezen humor: op de westelijke gevel prijkt de spreuk: Ceci n’est pas un château. Chapeau, Potsdam!
Die