Lize Spit is met haar dikke pil „Het smelt „(D. Es schmilzt) de nieuwe hype in Letterenland . Er was al heel wat buzz voor iemand een letter van dit debuut gelezen had.
Lize Spit (©Keke Keukelaar)
Hype en buzz – u denkt dat de nieuwe gastauteur het Engels beter beheerst dan het Nederlands? Net als in het Duits worden veel Engelse woorden in de marketingtaal overgenomen. Net als in het Duits zijn deze termen in het Nederlands vaak inhoudsloos. Als er veel aandacht is voor een fenomeen, noemt een of andere krant het een hype. Andere media nemen dat gretig over en zo wordt het pas echt een hype. Daar is op zich niets verkeerd mee, al creëert het vaak verwachtingen, waar het product, om in marketingspeak te blijven hangen, niet aan kan beantwoorden.
De uitgeverij van Lize Spit, Das Mag, zet desondanks volop in op nieuwe marketingstrategieën en versterkt maar al te graag het gezoem rond haar boeken. Das Mag is jong en hip en is ontstaan uit het literaire tijdschrift Das Magazin. Met een originele crowdfundingsactie wist het 3000 oprichters te enthousiasmeren. Met zo’n fanbasis valt in de Nederlandse literatuur al behoorlijk wat te beginnen. Veel boeken halen niet eens een oplage van 3000 exemplaren.
Gelukkig besefte Das Mag vanaf het begin maar al te goed dat een hype zonder inhoud geen succes op lange termijn creëert en zette het meteen in op kwaliteit bij het beperkte aantal boeken dat uitgegeven wordt. Als het verdere aanbod van het niveau blijft van de drie boeken die meteen bij de oprichting werden uitgegeven (van Maartje Wortel, Walter Van Den Berg en Lize Spit), heeft de Nederlandse literatuur er een belangrijke speler bij.
En zo komen we weer bij waar het eigenlijk om gaat: Het smelt, een roman die vooruitgedreven wordt door zijn sterke plot, maar tegelijkertijd trefzeker zijn personages en meteen een hele generatie neerzet. Kortom, de 27-jarige Brusselse Lize Spit heeft gewoon een heel goed boek geschreven en geeft daarmee aan de term “hype” de inhoud die hij al te vaak ontbeert. Voor een recensie kan je terecht bij Knack of bij Humo, in Nederland bij NRC, of bij de Volkskrant.
Twee dingen vallen op.
Voorlopig blijft het een Vlaamse hype – hoe verklaar je eigenlijk het dat het best verkopende boek van Vlaanderen (met intussen meer dan 20000 verkochte exemplaren) niet in de bestseller 60 van Nederland voorkomt? Er zijn tenslotte ook in Nederland laaiende recensies. En: enkel de Nederlandse recensenten wijzen op het „taaltje“ van Lize Spit. In NRC klinkt dat nog vrij neutraal („vlamismen die haar een eigen idioom geven“), in de Volkskrant al veel clichématiger („een niet altijd vlekkeloze manier van schrijven“), wat doet denken aan de vaak geciteerde recensie van Ten Braven van „Het verdriet van België“ (Hugo Claus) waarin hij het heeft over „brabbelnederlands“, maar ook aan het discours waarvoor we op deze blog steeds weer aandacht hebben.
Mijn mening? Kwaliteit drijft boven. Nederland volgt wel, ook zonder hype. Wie het live wil volgen, kan bij Lize zelf terecht. Ze becommentarieert de hype rond haar boek en haar persoon op Twitter en Facebook met stijgende verbazing.
Door Mathias De Prest
Tags: Gastbeitrag
Die
Am 7. Juni 2016 um 13:36 Uhr
Nederland volgt nog steeds niet, en daaraan wil DasMag iets doen. Met een experiment.
Am 9. Oktober 2016 um 17:34 Uhr
Lize Spit wint Bronzen Uil voor ‘Het smelt’ – De Standaard