In Brugge vindt (evenals in Utrecht) jaarlijks het festival voor oude muziek plaats. Daarom was ik er.
En plots liep ik tegen dit gebouw rechts aan, het oudste gebouw (14e eeuw) van Brugge: de Saaihalle, nu het Frietmuseum; tussentijds overigens een Duits – jawel – soldatenbordeel. Wat hadden die Duitsers in Brugge te zoeken? Hans Memling uit Seligenstadt kwam tenminste om te schilderen.
Ziet u die gotische vensters? Een kathedraal als het ware (sozusagen) voor de FRIET!
En het bleek een museum dat in elk geval de moeite van een bezoek waard is. Men wordt geïnformeerd over de geschiedenis van de aardappel in Europa (mooie historische, botanische afbeeldingen), over het consumptiepatroon; ja ook – of liever gezegd: zelfs – over het frituren aan het IJzerfront (1914-1918).
Hoe? Zie hier links!
Als afsluiting een overheerlijk (vorzüglich, hervorragend) frietje in de museumkelder! En daarna weer gauw naar het volgende concert…
Moet ik het nog hebben over mosselen met frietjes? Nee toch!
Zóó lekker smaken ze in Berlijn nooit en never! Jamais!
Tags: Belgien, Geschichte, kulinarisch, Kultur