Collega Truus de Wilde heeft volkomen gelijk als ze zegt dat ik geïrriteerd was omdat ik de 3 uitdrukkingen niet kende. Deze zinnen zaten bovendien zo dicht tegen het Nederlands aan dat ik me niet kon voorstellen dat het échte Vlaamse varianten waren – ook in dat opzicht heeft ze volkomen gelijk. Zeer waarschijnlijk speelde mijn afkomst uit het zogenaamde dominante taalgebied me parten.
Ik kan me echter nog goed herinneren dat ik voor het eerst las dat een reporter „van zijn melk was“, dat er een professor „uit de lucht viel“ (hier) en dat ik las over een „schepen van erediensten“. Daar had ik veel schik in, dat deed me plezier. Ik heb de betreffende schepen (Beigeordnete) zelfs een e-mail geschreven met de vraag wat hij nou precies doet voor de kost.
Nederland en Vlaanderen (Foto: BDijkstra, PD)
Er zijn tientallen andere uitdrukkingen die ik inmiddels zo vaak gehoord of gelezen heb (goesting, kuisen, op een boogscheut afstand) dat ze geen enkele emotie meer losmaken, hooguit: Ha! Een zuiderbuur.
In de Volkskrant las ik ooit een artikeltje, vergeten waarover maar het werkwoord toekomen kwam erin voor. Reactie: Kijk eens aan, er werkt een Belg bij de Volkskrant. Toen een collega enkele uren later ditzelfde artikel aanklikte was toekomen vervangen door aankomen. Dat fascineert me!
Heel leuk vind ik ook dat studenten deze verschillen na verloop van tijd ontdekken. Na de winterpauze kwam een studente terug uit Leuven (daar had ze gebabysit) en vanzelfsprekend rolden er woorden als gsm, kot, pintje en dergelijke uit haar mond. Dat mag! Dat is voor mij een mooie gelegenheid om iets over variatie te vertellen.
Natuurlijk is het een niet beter of slechter dan het ander. Om de drie uitdrukkingen waarover we het hier hebben, lach ik inmiddels: een en ander heeft in elk geval tot een reeks blogs geleid.
En toch loopt er ergens een grens. Zich verwachten aan of iets aan de prijs verkopen is fout. Punt uit! (Schluss!)
Het blijft irritant wanneer een Belg in een formele situatie zijn tussentaal niet even opzij kan zetten voor een algemener Nederlands. Hetzelfde gevoel bekruipt me trouwens wanneer een landgenoot niet bereid (of in staat) is in een formele gesprekssituatie regionale en/of andere bijzondere taalkenmerken achterwege te laten.
Daar wordt toch onderzoek naar gedaan?
Wordt vervolgd…
Tags: Belgien
Die