Herinnert u zich het portret van die jongen van slavenhandelaar Bicker nog? Die met die bolle toet (pausbäckiges Gesicht)? Over toet / toetje in de betekenis van gezicht wil ik het vandaag niet hebben.
Vanavond eten we andijviestamppot met caramelvla toe. Vla is de zogenaamde toespijs, meestal aangeduid met het woord toetje of formeler: dessert.
A Wild Palulu flower in the Surinam Rainforrest, Kabalebo Suriname (Foto: GJ Bulte, CC-BY-SA-3.0)
In een papieren exemplaar van de Volkskrant las ik in de rubriek Koken een recept van de Surinaams-Nederlandse kok Ramon Beuk: Eénvolkstoetje. Let op het accent! Het gaat hier niet om een vólkstoetje zoals vanille- of caramelvla. Het gaat om het dessert van één volk, in het Sranantongo: wan pipel.
In dit toetje combineert Ramon Beuk lekkers uit de Hindoestaanse, de Javaanse, de Chinese en de Creoolse keuken met een toefje (Tupfen) Nederlands ijs (sic) en strooit daar verkruimelde chocobrownies met amandelpoeder overheen: de aarde van Suriname, die van oudsher aan de indianen toebehoort.
Dat al deze verschillende bevolkingsgroepen aan de Commewijne, Corantijn, Marowijne, Saramacca en Surinamerivier leven heeft alles te maken met de slavenhandel (de Bickertjes c.s.) en zijn gevolgen. Of ze met z’n allen daadwerkelijk één volk vormen, daarover lopen de meningen uiteen.
Dit recept is uiteraard ook een hommage aan Pim de la Parra, een symbolisch bloemetje (en toetje) voor de regisseur van de eerste Surinaamse speelfilm Wan Pipel. Hier een trailer.
Tags: Diminutiv, kulinarisch, Kultur
Die