U kent vast Fokke en Sukke wel. Kent u ook hun Nederlandse statement met betrekking tot de Eerste Wereldoorlog?
Dit terzijde.
In De Standaard krijgt u een een indruk van de rol die WO I momenteel in de Belgische pers speelt.
Dodengang, Diksmuide (Foto: LimoWreck, CC-BY-SA-3.0)
Wat veel Nederlanders, maar ook Duitsers en andere Europeanen wier voorouders aan de Groote Oorlog (zoals die in België wordt genoemd) hebben deelgenomen, niet weten, is dat de klaproos (Klatschmohn) voor met name Belgen en Britten HET symbool is voor de Eerste Wereldoorlog. Dit dankzij het gedicht In Flanders Fields (1915) van de Canadees John McCrae.
De klaproos bloeit als andere planten dood zijn en de meeste klaprozen zijn altijd waar te nemen op plekken waar slooppuin in de grond ligt, lees ik. De bloem symboliseert o.a. het vergoten bloed en de hoop op een betere wereld.
Op een van de vele oorlogskerkhoven (Soldatenfriedhöfe) in West-Vlaanderen, in Vladslo, knielen de Trauernde Eltern van Käthe Kollwitz.
Meer informatie over het herdenken van de Groote Oorlog in België vindt u hier. En als u daar dan toch bent: vanuit Oostende kunt u de oversteek naar Groot-Brittannië maken – ook daar gedenkt men de gevallenen van WO I.
Ik ga altijd, maar dit jaar met bijzonder veel genoegen, naar culturele avonden en recepties van de Vlaamse Vertegenwoordiging in Berlijn: daar worden zakjes met klaprooszaad uitgedeeld. De tekst op het zakje luidt: join us in creating a wordwide poppy field to commemorate WW I.
Die