Op een vorige blogpost kreeg ik een bijzonder vriendelijke reactie: ik voelde me gebauchpinselt. Tja, vertaal dat maar eens! Ga er maar áán staan, met andere woorden ik geef het je te doen – dat zijn twee uitdrukkingen om aan te geven dat je voor een onmogelijke taak (Aufgabe) staat.
Een buik is een Bauch en een penseel een Pinsel.
U kent intussen genoeg Nederlands om vol verwachting uit te zien naar impliciete transpositie. Ja hoor, buiken is „dikker worden“: Karel, je bent aan het buiken! En hebt u ook vrienden die in hun vrije tijd graag wat penselen?
Egon Schiele, zwangere vrouw met groene buik (PD-old-95)
Enfin, waar het op aankomt is dat een zacht penseel dat over je buik strijkt, een verdomd lekker gevoel is. In het Nederlands zou ik zeggen: ik voelde me gevleid (geschmeichelt). Ja, ik was in mijn nopjes.
Dat brengt me weer bij Egon Schiele die zo voortreffelijk het penseel wist te hanteren. En omdat het woord nu toch gevallen is: de buik.
Baas in eigen buik – dat was de slogan van de vrouwenbeweging in de jaren 70 en daarna: de vrouw beslist (entscheidet) over al dan niet een abortus (Abtreibung): mein Bauch gehört mir!
Waarschijnlijk waren Egon en de liefdevol gepenseelde dame twee handen op één buik: ein Herz und eine Seele.
Buik moet met Nase vertaald worden in de uitdrukking: ik heb de buik vol van al die ordinaire scheldwoorden.
Als de buik rammelt, dan knurrt der Magen.
Hebt u intussen de buik vol van onze uitleg, van ons taalenthousiasme? Moeten we ermee stoppen? Forget it!
Dat kunt u op uw buik schrijven! (darauf können Sie lange warten).
Tags: der menschliche Körper, implizite Transposition
Die