Ich sehe dir in die Augen, Kleines (Foto: trailer screenshot, Casablanca trailer, PD)
Van ondertiteling was al eens eerder sprake. Ik wil het graag hebben over nasynchronisatie versus ondertiteling van buitenlandse films. Laat ik een ding vooropstellen (vorausschicken): in Nederland worden deze films om financiële redenen ondertiteld: het is domweg (einfach) goedkoper dan nasynchronisatie.
Het is dus een sprookje dat bij de keuze voor ondertiteling een rol speelt dat jongeren daardoor hun kennis van vreemde talen vergroten. Dat dat zo nu en dan (mitunter) het geval is, staat vast – al geldt dat uiteraard maar in heel geringe mate voor ondertitelde films van bijvoorbeeld Akira Kurosawa, Aki Kaurismäki of Andrzej Wajda.
Laat ik ook maar meteen verklappen (verraten) dat ik een groot voorstander van ondertiteling ben, in elk geval een tegenstander van nasynchronisatie. Een film van de drie genoemde regisseurs (Japans, Fins, Pools) speelt zich af in een voor mij vreemd land, in een anderstalig milieu en dat wil ik horen. Taal is deel van deze cultuur (taal = cultuur). Bij nasychronisatie wordt dus een stuk cultuur weggewist.
Wat? Ondertitels leiden af van de filmbeelden?
Lariekoek! (Larifari/Quatsch!). Dat is gewoon een kwestie van wennen. Ja, ik lees Japanse, Finse en Poolse schrijvers ook in de vertaling. Maar in een film wordt gesproken! Die gesproken taal (die klank, die melodie) is deel van die cultuur.
Natuurlijk kan ik de samenhang Poolse regisseur – Poolse cultuur – Poolse taal niet altijd volhouden. Ik heb Polanskis film Carnage (de Duitsers fronsen nu vragend hun wenkbrauwen – ziehen die Augenbrauen zusammen) twee keer gezien: eerst in de Duits-nagesynchroniseerde versie: Der Gott des Gemetzels; vervolgens de Engelstalige originele versie. Uit de eerste ben ik weggelopen, de tweede paste.
Eigen schuld, dikke bult (selbst Schuld) want ik heb in Berlijn wel degelijk de keus tussen bioscopen met films in de nagesynchroniseersde versie en die met OmU-films (Original mit Untertiteln). En ik geef ook graag toe dat ik lichtjes geïrriteerd was door de film A Most Wanted Man van de Nederlander Anton Corbijn waarvan de handeling zich in Duitsland afspeelt. Maar voor geen goud (um nichts in der Welt) had ik Philip Seymour Hoffman in wat zijn laatste film zou zijn, Duits willen horen spreken.
Een glimlach (Lächeln) bij mijn Nederlandse vrienden oogstte (erntete) indertijd (damals) de kop (Schlagzeile): „Rolf Schult: Deutscher „Redford“ ist tot“ – en dit vermeld ik met alle respect voor de acteur Rolf Schult. Er zijn voortreffelijke Duitse Synchronsprecher. Er is zelfs een serie (of u zich die nog herinnert waag ik te betwijfelen): Die Zwei (The Persuaders) waarvan de Duitse nasynchronisatie stukken (erheblich) beter was dan de Engelstalige originele versie.
Timon (Foto: Francis C. Franklin, CC-BY-SA-3.0)
Anderstalige kinderfims worden uiteraard ook in Nederland nagesychroniseerd. Lion King heb ik met de kinderen van vrienden in een Utrechtse bioscoop gezien: een taalkundige belevenis!
Pumbaa (BS Thurner Hof, CC-BY-SA-3.0)
De leeuw Simba sprak natuurlijk voortreffelijk, accentvrij Nederlands: Standaardnederlands.
Voor het stokstaartje (Erdmännchen) Timon en Pumbaa, het knobbelzwijn (Warzenschwein) had men Vlaamse stemmen ingehuurd. Hier de tekst van het lied Hakuna Matata: let op de Vlaamse aanspreekvorm ge/u!
De aap Rafiki had de stem van de Antilliaan Freddy Gumbs.
Mogelijkheden te over in zo’n klein maar aan variatie o, zo rijk taalgebied!
En nu de titel van mijn blogpost: „Ich seh dir in die Augen, Kleines!“ In het Nederlands: Here’s looking at you, kid! We mogen in dit geval gerust spreken van een gelukkige vertaling. Deze uitspraak is deel van het nationale Duitse filmgeheugen geworden, wat uiteraard ook met de kwaliteit van deze film Casablanca te maken heeft. Uit dezelfde film komt de gevleugelde uitdrukking die üblichen Verdächtigen („Round up the usual suspects!„):
Wer kommt denn heute Abend zum Essen? („Guess Who’s Coming to Dinner“)
Na, wer wohl? Die üblichen Verdächtigen!
Tags: Kultur
Die
Am 15. Januar 2015 um 11:54 Uhr
Een vriendin stuurde me deze link.
Am 15. Januar 2015 um 22:21 Uhr
Und die Mehrheit der Leser hat sich in der Abstimmung unter dem Cartoon für die Synchronisation entschieden. Bemerkenswert!