Een kreek (vgl. Eng. creek) is in Nederland een klein, smal, veelal stilstaand, niet gegraven water, leert Van Dale. Maar in Suriname is het een kleine rivier. Het bekendst is wellicht Colakreek: daar gingen tijdens de Tweede Wereldoorlog de Amerikanen, die in de toenmalige kolonie een oogje in het zeil hielden (bauxiet en zo), graag pootjebaden. Het water van de kreek is even bruin als het bekende drankje, maar lang niet zo ongezond: de kleur is van natuurlijke (bladeren) oorsprong (constante zuurgraad).
In Colakreek ben ik niet geweest maar een paar kilometer verderop, in Berlijn, is het kreekwater net zo bruin (foto) en je komt er geen toerist tegen, behalve dan die ene mevrouw wier (deren) Hollandse grootvader in het begin van de vorige eeuw aan de Paramaribose Waterkant door een hups De la Parra-meisje werd bekoord (bezaubert).
En die ene meneer, wiens (dessen) verre voorvader aandelen in de VOC had en die nu nog dikke 9 (negen) euro per jaar aan rente (Zinsen) vangt. Hij had lang gespaard voor zijn reis naar de West!
Die, inderdaad niet zo mooie, brug leidt naar de Berlijnse begraafplaats in het bos. Ook in de regentijd moet er wel eens iemand begraven worden.
In de hoofdstad Paramaribo ligt de Sommelsdijckse Kreek, genoemd naar Cornelis van Aerssen van Sommelsdijck: gouverneur van Suriname van 1683 tot 19 juli 1688: toen werd hij vermoord.
Een trens (vgl. Eng. trench) is een gegraven waterloop in Suriname. Het noorden van Suriname is een waterrijk, modderig gebied: aangeslibd land. En om dit land bewoonbaar, resp. vruchtbaar te maken zijn er talloze trenzen gegraven (kanalen, kanaaltjes, sloten dus). Je zou je soms in Nederland kunnen wanen, ook vanwege de talloze sluizen, ware het niet dat het klimaat zo volkomen anders en de bevolking nóg kleurrijker is.
Geen idee of er wel eens oude koeien in de trens belanden. Maar toen ik er was, moest de taxi van Zanderij (luchthaven) naar Paramaribo een omweg maken: twee auto’s in de trens!
Tags: Wasser