Er was begin juli veel onrust in Suriname. Het ging weer eens om de decembermoorden van 1982.
De door een staatsgreep aan de macht gekomen maar in 2010 democratisch gekozen en in 2015 herkozen president, tevens de hoofdverdachte in het 8 decembermoordenproces, Desi Bouterse dus, bleek weer eens zo helemaal niet op de hoogte van democratische spelregels. Hij zegde de procureur-generaal (Oberstaatsanwalt) het vertrouwen op en raadde hem aan ontslag te nemen – anders zou hij ontslagen worden.
Monument Decembermoorden in Fort Zeelandia (Pvt pauline, GFDL)
Maar toen was het huis te klein (da war der Teufel los): een storm van protest ging door het land en de president moest terugkrabbelen.
Toen deze in 2012 de amnestiewet (die oorspronkelijk gold voor de misdaden tijdens de Binnenlandse oorlog van 1986-1992) uitbreidde voor de periode van 1 april 1980 tot 31 december 1984 en deze wetswijziging door het parlement jaagde, bleef het nog rustig in het land. Nu niet dus.
Wat is er gebeurd?
De amnestiewetswijziging werd door de rechterlijke macht niet aanvaard. Met veel vertraging vond het proces doorgang. En nu had de procureur-generaal niet verhinderd dat op 28 juni jl. (jongstleden – dieses Jahres) de openbaar aanklager (die Staatsanwaltschaft) in het 8 decembermoordenproces een onvoorwaardelijke celstraf van 20 jaar tegen de hoofdverdachte Desi Bouterse eiste.
Hier een persverklaring van de Organisatie voor gerechtigheid en vrede en de Stichting 8 december 1982.
De rechterlijke macht is in een democratie die deze naam verdient, onafhankelijk. De hoogste vertegenwoordigers worden voor het leven benoemd, juist (gerade) om ze voor druk, zeg maar gerust chantage, van regeringszijde te vrijwaren (schützen).
Ik had natuurlijk ook een voorbeeld dichter bij huis kunnen vinden maar Polen behoort niet tot het Nederlandse taalgebied.
Naast de rechterlijke macht kennen we de wetgevende en de uitvoerende macht: de trias politica.
Binnenkort meer.
Tags: Geschichte, Politik, Staatssystem
Die