De oudste vermelding van Amsterdam is in een document van 27 oktober 1275. Maar niet iedereen ziet dat als de geboorte van de stad Amsterdam.
De werkelijke Eerste Dag in de geschiedenis van de stad, de Gouden Dag, is 13 juni 1306. Toen verleende de bisschop van Utrecht, Guy (Gwijde) van Avesnes Amsterdam haar stadsrechten.
Eigenlijk wordt Amsterdam dus vandaag 710 jaar oud – een puber in vergelijking met andere wereldsteden. Berlijn vierde in 1987, zowel in Oost als in West, het 750-jarig bestaan.
Maar in 1975 werd het Amsterdamse eeuwfeest groots gevierd, kan ik me herinneren! Volgens deze telling zou Amsterdam dus in oktober 741 jaar oud worden. Van rond 1975 is ook het lied van Johnny Kraaykamp. De tekst (evenals de spelling) is niet je dát (nicht das Wahre), niet helemaal logisch, maar er zitten een paar mooie uitdrukkingen in en daarom hier toch: Er is een Amsterdammer doodgegaan (zo rond het 700-jarig bestaan).
Tante Sjaan (verbastering van Jeanne) ligt voor pampus (hängt in den Seilen) in haar ledikant (Bett). Pampus is de naam van een zandbank in het IJsselmeer ten oosten van Amsterdam waar schepen, toen het IJsselmeer nog Zuiderzee was, een gunstiger tij moesten afwachten om de havenstad te bereiken.
De orgelman, die van haar nog een biertje heeft gehad, geeft – hupsakee (hoppla) – de pijp aan Maarten. De GGD (Gemeentelijk Geneeskundige Dienst) kan niet meer helpen: hij gaat dood, hij sterft, want zijn rikketik (Herz) blijft staan, begeeft het (versagt). De orgelman die zijn hondje op de Wallen (Rotlichtviertel) liet plassen en die zo vrolijk „Bij ons in de Jordaan“ zong, hij was naar de haaien (flöten).
In zijn zak vindt men kaartjes voor Toon Hermans (een Limburger die tot boven de grote rivieren bekendheid genoot) in Carré. En tante Sjaan is de enige die hem een beetje mist. Ocharm…
Het pierement gaat door de straat… maar een is er niet meer bij!
Je kunt er niet omheen, je moet er even stil bij staan (nachdenken) … en allemaal zo rond het 700 jaar bestaan.
Tags: Geschichte, Kultur
Die