In Nederland regent het vaak pijpenstelen (Bindfäden) wat zoveel betekent als het regent dat het giet. En voordat je het beseft, kom je van de regen in de drup (Traufe). Maar opgepast, studenten architectuur! De Berliner Traufhöhe is geen *druphoogte maar de dakrand.
Einheitliche Traufhöhe, Friedrichstraße (Politikaner, CC-BY-SA-3.0)
Voor al wie niet uit Berlijn komt: de Traufhöhe (22 m.) is een maatstaf die hier tot veel discussies heeft geleid en leidt. Het is de hoogte van de dakgoot: een hoogtemaatstaf bij bouwprojecten die vooral bij nieuwbouw na de muur tot controverses leidde. De Friedrichstraße werd conform de Traufhöhe weer opgebouwd (links). Aan de Potsdamer Platz werd van die regel afgeweken. Het resultaat is letterlijk niet over het hoofd te zien.
Bijkomend voordeel is dat de Berliner Traufhöhe zo ongeveer overeenkomt met de hoogte van volwassen linde- en kastanjebomen. In Berlijn zijn de schaduwen meestal niet langer dan de bomen hoog zijn! Suis aan de Potsdamer Platz in de supersnelle lift van de Kollhoff-Tower (het enige gebouw aan dat godverlaten plein waar ik vrede mee heb) naar de bovenste verdieping en u ziet letterlijk heel Berlijn!
Een vergelijkbaar uitzicht heeft u vanuit de glazen koepel van het Rijksdaggebouw (vooral bij onweer (Gewitter) zéér de moeite waard), ontworpen door dezelfde architect, sir Norman Foster, die ook onze Philologische Bibliothek van een koepel (the brain) heeft voorzien.
Geen flauw idee waarom er bij regenweer zoveel mayonaise- en ketchupemmertjes uit de mensa onder die koepel staan… daarin drupt het dat het een lieve lust is!
FU, koepel (the brain) van de Philologische Bibliothek (torinberl, CC-BY-SA-3.0-migrated)
Joris Ivens maakte niet alleen een film over de wind maar ook over de regen; de muziek is van Lou Lichtveld (Albert Helman). Ook Hanns Eisler schreef muziek bij deze film.
Enfin, zoals gezegd: werk aan de winkel… links genoeg!
Voor niets gaat de zon op (umsonst geht nur die Sonne auf), moet u maar denken!
Tags: Architektur, Kultur, Wetter
Die